මගේ යාළු සඳේ.....!

සඳේ නුඹ ‍හෙමි හෙමින් පායන අපූරුව....අර ඈත තුරු වඳුල උඩින් පනින්න හදන උඹ හරියට මගේ නෙතඟින් පනින්න හදන කඳුළක් වගේමයි.තව පොඩ්ඩකින් ඒ කඳුළ වැටේවි.උඹ හිතන්න එපා මං අඬනව කියලා..............                  
                           මේ කඳුළු ප්‍රථම ප්‍රේමයේ කියලා මම දන්නවා.ඒත් ඒ අහිංසක ආදරේ දිය කරන්න මේ කඳුළු වලට බෑ.ඉස්සර අපි ගියපු මේ පාරවල්...උණුහුමට ගුලි වෙච්ච අර ගල් බැම්ම...ඊටමත් වැඩිය මේ හැම දෙයක්ම උඹත් හොරෙන් බලාන හිටිය විත්තිය උඹ නොදන්නවා වුනාට මම දන්නවා...............

                    මේ හුළඟ ඒ හුරතල් කටහඬ ආයෙමත් අරන් ඇවිත් මාව අඬවනවා.උඹත් දැනගෙන හිටියද මන්දා...අර ගල් බැම්ම උඩ වාඩි වෙලා ඒ උකුලෙ හිස හොවාන මං ඇඬුවා..එතකොට ඒ පුංචි අතින් මගේ ඔළුව අත ගාන කොට මගේ මූණට පිණි බිංදු වගේ ‍ඒ‍ නෙත් වලින් කඳුළු වැටුණා..අනේ ඇත්තටම ඒවා පිණි කැටම වුණා නම්.......

          ඒ උකුලේ මුණ හංග ගෙන මං හිනාවෙන කොට සිය දහස් වාරයකටත් වඩා ඒ දෙතොල් මාව ඉඹින්න ඇති.ඒ පුංචි මූණ ආයෙම මේ දෝතට අරගන්න...ඉස්සර ‍වගේම උණුහුමය ගුලි වෙන්න...ආයෙ නම් බෑ................

                      කොහේ හිටියත් ඒ ආදරේ මගේ විතරක්ම බව මං දන්නවා.මට අපේ ආදරේ වෙනුවෙන් ටජ්මහල් තනන්න බැරිවෙයි....ඒත් මේ දුප්පත් හිත මං ගානෙ සන්තකේටම තියා ගන්න එයාට දෙන්න මට පුළුවනි.................

             ඉතින් සඳේ..මං නොඑන්නම යන්න යනවා.එයා හෙට ආවම උඹ වෙනද වගේම ලස්සනට ඒ හිත හදපන්..මං ගැන මතක් වෙන්න ඒ හිතට ඉඩ තියන්නෙපා.මං ඉන්න තැනකට ඒ සුවඳ ගෙනත් තියලා පලයන් " සුළඟ "...මගේ යාළුවේ...............

                        උඹ හිතන්නෙපා ඒක මට දුකක් කියලා.උඹ හිතන්නෙ මං ඒ කෙල්ල මතක් වෙනවට කැමති නෑ කියලද ?...........

 
 තුරු වඳුල උඩින් නිල් වලා පෙලේ

ඉඩ දියන් සඳට දැක ගන්න ඇගේ වත

මද සුළං පොදේ නුඹ පැන යන්න හිමින් අද

කලතන්න එපා වැව සනසන්න මගේ සිත

හෙට යළිත් ඒවි ඇය විමසන්න එපා නුඹ

මා කොහිද ඇගෙන් විමසන්න එපා නුඹ

නෙත කඳුළු ඇතොත් හෙට සනසන්න ඇගේ සිත

පවසන්න සුළඟ නුඹ සැනසෙන්න ඔහුගෙ ළඟ

මා යළිත් නොඑන මේ ඉවුර ළඟට හෙට

පායන්න සඳේ මධු සඳක් වෙලා හෙට

මද සුළඟ ඉතින් හෙට සරසන්න නුරා සඳ

නළවන්නෙ කෙසේ මම නොහඬා හඬන මගේ සිත