ලියන්න දෙයකුත් නෑ...හිතේ තියෙන ඒවා ලියන්නත් බෑ...තනි වෙච්ච හිත ලියන්න මට හිතෙන්නෙ නෑ...කොච්චර හොඳ කරත් බැනුම් අහන...කොච්චර දේවල් කරත්..පුංචි වැරැද්දක් වුනාම ඒ ඔක්කොම හොඳ අමතක වෙන...ගොඩක් හිත පෑරෙන්න බනින අය ඉන්න ලෝකයක් මේක...ඒත් මේ හිත සැනසෙනවා...ඒ ඔයාලා ළගදි...කොච්චර බැන්නත් ආයෙම ආදරෙන් කථා කරද්දි ඒ දුක නැති වෙනවා....දන්නවා ඔය හිත් දෙකේ තියෙන ආදරේ මං වෙනුවෙන්...

සුන්දරයි ඔබ මගේ මතකෙට හෙමින් පිපුණාම....

ඔහේ ඈතට පාවෙන මේ සුළඟ....හෙමිහිට ඈත ඉඳන් අරන් එනවා මගේ පුංචි කුමාරිගෙ සුවඳ...දන්නවද මං මේ සුවඳට කොච්චර ආදරෙයිද කියලා....ඔයාට පුළුවනි නම් ඇවිත් පොඩ්ඩක් කන තියන්න..මගේ මේ හදවතට..ඇහෙයි කාටවත් ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න කියන ආදරේ...මතකයිද අපි හමු වුන ඒ දවස...